Unha Ofrenta de Ósos
Os misterios que se agochan nos teus bosques
na beira dos teus regatos
na corteza das túas árbores, no solpor
As historias dos carballos e os raposos
e as túas peles enrugadas
mais rezumas humildade, sen descanso
Estragada, abusada e castigada
polas xentes que acolliches
esgotaron as túas forzas, teu amor
Compañeira de aturuxos afogados
de granito e de madeira
que iluminas os meus pasos coa túa maxia
Miña amiga, esvaneceste entre fumes
xa cavaron a túa tumba
rodeada de eucaliptos e petróleo
Cando morra, eu ofrézoche os meus ósos
que alimenten a túa terra
para que dela broten novos bidueiros